Ένα από τα προβληματά μας είναι ότι πολύ λίγοι από μας έχουν αναπτύξει μια ξεχωριστή προσωπική ζωή.
Το κάθε τι σε μας φαίνεται να είναι από δεύτερο χέρι, ακόμα και οι συγκινήσεις μας. Σε πολλές περιπτώσεις είμαστε αναγκασμένοι να βασιζόμαστε σε πληροφορίες από δεύτερο χέρι για να μπορέσουμε να ενεργήσουμε.
Δέχομαι ανεξέλεγκτα ο,τι μου πεί ένας γιατρός, ένας επιστήμονας, ένας αγρότης.
Δέν μου αρέσει αυτό.
Είμαι όμως υποχρεωμένος να το κάνω διότι αυτοί έχουν σπουδαίες βιωματικές γνώσεις που εγώ δεν τις έχω.
Πληροφορίες από δεύτερο χέρι για την κατάσταση των νεφρών μου, για τις συνέπειες της χοληστερίνης, και για το πώς τρέφονται οι κότες μπορώ να τις δεχτώ. Αλλά όταν πρόκειται για ζήτημα νοήματος,σκοπού και θανάτου, οι πληροφορίες από δεύτερο χέρι δεν αρκούν.
Δεν μπορώ να επιβιώσω με μια από δεύτερο χέρι πίστη,σε έναν από δεύτερο χέρι Θεό.
Πρέπει να υπάρχει ένας προσωπικός λόγος, μια μοναδική δική μου αντιμετώπιση, αν θέλω να νιώθω ζωντανός
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ο Γκαίτε στο Φάουστ με τους στίχους του: Μην έχεις τα βιβλία γι' άγια βρύση απ' όπου ξεδιψάει πάντα κανείς, ποτέ σου τη δροσιά δε θα τη βρεις αν μέσα απ' την ψυχή σου δε σου αναβλύσει. Μας θυμίζει με τους παραπάνω στίχους μια αλήθεια την οποία αγνοούμε. Πιστεύουμε πως η σοφία εξαρτάται αποκλειστικά από τα βιβλία. Όσο όμως η ανάγνωση και η γνώση αποτελούν βασικές προϋποθέσεις ωρίμανσης, άλλο τόσο η γνώση μεγάλων αληθειών προκύπτει απ' τον εσωτερικό διάλογο, αναβλύζει απ' τα έγκατα του είναι μας στα οποία κρύβονται πρωτόφαντες αλήθειες. Γι' αυτό η μελέτη είναι απαραίτητη, αλλά δε φέρνει τη δροσιά χωρίς εσωτερικό προβληματισμό.
Το πρώτο και μεγαλύτερο βιβλίο είναι ο εσωτερικός μας κόσμος και το δεύτερο βιβλίο είναι η φύση. Ο,τιδήποτε διαβάζουμε προϋπάρχει σιγηλά γραμμένο στο εργαστήρι της ψυχής ή της φύσης. Ο Φλέμινγκ (Fleming) μας λέει χαρακτηριστικά πως η σοφία δε μαθαίνεται αλλά λάμπει στο αστέρι μας, στο αστέρι δηλαδή της ψυχής μας το οποίο αποτελεί και την πηγή κάθε πλούτου.
Δημοσίευση σχολίου