Αν σκεφτούμε πόσο σκληρή και μακροχρόνια είναι η προετοιμασία ενός εκπαιδευτικού, προκειμένου να διδάξει σε μια ολιγομελή σχολική τάξη, δεν μπορεί παρά να μας προκαλεί κατάπληξη το γεγονός, ότι κάποιος μπορεί να δασκαλεύει εκατομμύρια ανθρώπους αρκεί να είναι ωραίος, λαμπερός και να «γράφει καλά» στην τηλεοπτική κάμερα!
Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009
Τα 'οφέλη' της κόκα κόλας
Τα πρώτα 10 λεπτά:
10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. Είναι το 100% της προτεινόμενης ημερήσιας δόσης. Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ, που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.
20 λεπτά:
Το ζάχαρό σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή)
40 λεπτά:
Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.
45 λεπτά:
Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη.
60 λεπτά:
Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης τη νεφρική αποβολή του ασβεστίου.
60 λεπτά:
Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνει να πρέπει να ουρήσετε). Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο που διαφορετικά θα πήγαινε στα κόκκαλά σας, καθώς επίσης το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό
80 λεπτά:
Δεδομένου ότι η αναστάτωση μέσα σας πεθαίνει, θ' αρχίσετε να έχετε στέρηση ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή και αργόστροφοι. Έχετε επίσης τώρα, κυριολεκτικά, ουρήσει όλο το νερό που περιείχε η Coke , μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει ισχυρά κόκκαλα και δόντια.
Τα αναψυκτικά δεν έχουν καθόλου φυσικά στοιχεία (σε αντίθεση με τις βιταμίνες και το φυσικό νερό). Έχουν περισσότερη ζάχαρη, υψηλότερη οξύτητα και χρωστικά. Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πίνουν ένα αναψυκτικό μετά από κάθε γεύμα.
Φαντάζεστε ποιο είναι το αντίκτυπο?
Το αντίκτυπο?
Το σώμα μας έχει μία ενδεικτική τιμή 370 για την λειτουργία της χώνευσης των ενζύμων. Η θερμοκρασία των αναψυκτικών είναι κατά πολύ μικρότερη από 37, μερικές φορές είναι πολύ κοντά στο 0. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία των ενζύμων και να δημιουργεί stress στο χωνευτικό μας σύστημα κι αυτό να χωνεύει λιγότερο φαγητό. Στην πραγματικότητα το φαγητό ζυμώνεται. Το ζυμωμένο φαγητό προκαλεί δυσοσμία, αέρια, αποσύνθεση και δημιουργεί τοξικά, τα οποία απορροφούνται από τα έντερα, κι έτσι περνάνε μέσα στο αίμα απ'όπου διοχετεύεται σε ολόκληρο το σώμα. Αυτή η εξάπλωση των τοξικών βοηθάει στην δημιουργία διαφόρων αρρωστιών.
Τα πρώτα 10 λεπτά:
10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. Είναι το 100% της προτεινόμενης ημερήσιας δόσης. Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ, που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.
20 λεπτά:
Το ζάχαρό σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή)
40 λεπτά:
Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.
45 λεπτά:
Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη.
60 λεπτά:
Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης τη νεφρική αποβολή του ασβεστίου.
60 λεπτά:
Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνει να πρέπει να ουρήσετε). Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο που διαφορετικά θα πήγαινε στα κόκκαλά σας, καθώς επίσης το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό
80 λεπτά:
Δεδομένου ότι η αναστάτωση μέσα σας πεθαίνει, θ' αρχίσετε να έχετε στέρηση ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή και αργόστροφοι. Έχετε επίσης τώρα, κυριολεκτικά, ουρήσει όλο το νερό που περιείχε η Coke , μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει ισχυρά κόκκαλα και δόντια.
Τα αναψυκτικά δεν έχουν καθόλου φυσικά στοιχεία (σε αντίθεση με τις βιταμίνες και το φυσικό νερό). Έχουν περισσότερη ζάχαρη, υψηλότερη οξύτητα και χρωστικά. Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πίνουν ένα αναψυκτικό μετά από κάθε γεύμα.
Φαντάζεστε ποιο είναι το αντίκτυπο?
Το αντίκτυπο?
Το σώμα μας έχει μία ενδεικτική τιμή 370 για την λειτουργία της χώνευσης των ενζύμων. Η θερμοκρασία των αναψυκτικών είναι κατά πολύ μικρότερη από 37, μερικές φορές είναι πολύ κοντά στο 0. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία των ενζύμων και να δημιουργεί stress στο χωνευτικό μας σύστημα κι αυτό να χωνεύει λιγότερο φαγητό. Στην πραγματικότητα το φαγητό ζυμώνεται. Το ζυμωμένο φαγητό προκαλεί δυσοσμία, αέρια, αποσύνθεση και δημιουργεί τοξικά, τα οποία απορροφούνται από τα έντερα, κι έτσι περνάνε μέσα στο αίμα απ'όπου διοχετεύεται σε ολόκληρο το σώμα. Αυτή η εξάπλωση των τοξικών βοηθάει στην δημιουργία διαφόρων αρρωστιών.
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
"Πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές
σας έσπασε ο Χριστός μου"
Ι. Βερίτης
Για δύο πράγματα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι: για το Θεό και το θάνατο.
Και τα δύο είναι δύσκολα όταν τα αντιμετωπίζουμε. Και τα δύο είναι αναπόφευκτα. Κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να τα συναντήσουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Αν δεν είμαστε έτοιμοι για αυτή τη συνάντηση θα συγκρουστούμε και θα συντριβούμε.
Κι είναι και τα δύο άρρηκτα συνδεδεμένα. Ο Θεός κανονίζει το θάνατο κι ο θάνατος οδηγεί στο Θεό.
Αυτές οι μέρες, οι πασχαλινές, είναι φοβερές και χαρούμενες μαζί.
Είναι προσωπικές και παγκόσμιες. ΄Εχουν θλίψη και προσμονή.
Κρύβουν πόνο και αγάπη, ανάγκη για ταπείνωση και αλλαγή, πίκρα, απογοήτευση και μελαγχολία και συνάμα βιασύνη να ξεπεράσουμε αυτά τα συναισθήματα.
΄Οχι για να βρούμε τη χαρά αλλά για να τα βιώσουμε όλα αυτά όσο πιο βαθιά, όσο πιο προσωπικά γίνεται: να συντριβούμε κυριολεκτικά από το Πάθος, να αισθανθούμε τη μιζέρια μας, την ανυπομονησία μας, τη φιλαυτία και τη μικρότητά μας και να γίνουμε πιο σοφοί.
Πώς να νιώσεις την προσμονή του θανάτου, αν δε σε έχει αγγίξει ο θάνατος;
Πώς να βιώσεις το Πάθος, αν δεν έχεις νιώσει τις πληγές σου να σε πονάνε βαθιά;
Πώς να μιλήσεις με το Νεκρό , αν δεν Τον έχεις αγαπήσει;
Πώς να Τον αγαπήσεις, αν δεν έχεις πληγωθεί;
Πώς να σε πληγώνει η απουσία Του, αν δεν Τον έχεις νιώσει δικό σου;
Πώς να Τον νιώσεις ζωντανό, αν δεν έχεις κλάψει πάνω από το φέρετρο Του;
Πώς να νικήσεις τη θλίψη σου, αν δεν πιστεύεις ότι θα αναστηθεί;
Πού να βρεις το κουράγιο να χαρείς για την Ανασταση αν δεν κλάψεις πολύ και πολλές φορές για το θάνατο;
Ποιος θα μας παρηγορήσει όταν κλαίμε για τα φώτα που σβήνουν;
Κι είναι τόσο λίγα αλλά ζεσταίνουν τόσο πολύ, φωτίζουν τόσο ωραία!... Σβήνει ένα φως, σκοτεινιάζει ο τόπος.... Κι είμαστε απαρηγόρητοι γιατί αυτό το φως είναι αναντικατάστατο. Πάει, χάθηκε από τούτο τον τόπο....
΄Ομως γύρω μας ευωδιάζει θυμίαμα κάθε φορά που συλλόγιζόμαστε το σβησμένο φως. Κι αυτό είναι παρηγοριά. Γι' αυτό τώρα θα χαρούμε την Ανάσταση.
΄Οσο βαριές κι αν νιώθουμε πάνω μας τις πλάκες της θλίψης, τόσο βαθιά νιώθουμε την ελπίδα.
Ας κλαίμε... Ξέρουμε ότι η Ανάσταση πλησιάζει.
Αν ο Χριστός Ανέστη, κοντά είναι και η δική μου, η δική σου, η δική του,όλων μας η Ανάσταση.
Δεν είναι συνηθισμένο κλάμα, δεν είναι λογική ελπίδα. Είναι μυστήριο. Τόση θλίψη να κρύβει μέσα της τόση λαχτάρα, τόση σιγουριά - τώρα παρά ποτέ - τόση ελπίδα.
Νιώθουμε μέσα στα πάθη και στην κατάντια μας, να πορευόμαστε " από δυνάμεως εις δύναμιν".
Να προσευχόμαστε με ευχαριστίες κι όχι με αιτήσεις.
Να θλιβόμαστε αλλά όχι να συντριβόμαστε.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Αφιερωμένο στο Στρατή,
που για λίγο φώτισε όμορφα τη ζωή μας
κι έφυγε βιαστικός από το χορό των παιδιών
για το χορό των αγγέλων,
στον Ουρανό.
στα μνήματα και στις καρδιές
σας έσπασε ο Χριστός μου"
Ι. Βερίτης
Για δύο πράγματα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι: για το Θεό και το θάνατο.
Και τα δύο είναι δύσκολα όταν τα αντιμετωπίζουμε. Και τα δύο είναι αναπόφευκτα. Κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να τα συναντήσουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Αν δεν είμαστε έτοιμοι για αυτή τη συνάντηση θα συγκρουστούμε και θα συντριβούμε.
Κι είναι και τα δύο άρρηκτα συνδεδεμένα. Ο Θεός κανονίζει το θάνατο κι ο θάνατος οδηγεί στο Θεό.
Αυτές οι μέρες, οι πασχαλινές, είναι φοβερές και χαρούμενες μαζί.
Είναι προσωπικές και παγκόσμιες. ΄Εχουν θλίψη και προσμονή.
Κρύβουν πόνο και αγάπη, ανάγκη για ταπείνωση και αλλαγή, πίκρα, απογοήτευση και μελαγχολία και συνάμα βιασύνη να ξεπεράσουμε αυτά τα συναισθήματα.
΄Οχι για να βρούμε τη χαρά αλλά για να τα βιώσουμε όλα αυτά όσο πιο βαθιά, όσο πιο προσωπικά γίνεται: να συντριβούμε κυριολεκτικά από το Πάθος, να αισθανθούμε τη μιζέρια μας, την ανυπομονησία μας, τη φιλαυτία και τη μικρότητά μας και να γίνουμε πιο σοφοί.
Πώς να νιώσεις την προσμονή του θανάτου, αν δε σε έχει αγγίξει ο θάνατος;
Πώς να βιώσεις το Πάθος, αν δεν έχεις νιώσει τις πληγές σου να σε πονάνε βαθιά;
Πώς να μιλήσεις με το Νεκρό , αν δεν Τον έχεις αγαπήσει;
Πώς να Τον αγαπήσεις, αν δεν έχεις πληγωθεί;
Πώς να σε πληγώνει η απουσία Του, αν δεν Τον έχεις νιώσει δικό σου;
Πώς να Τον νιώσεις ζωντανό, αν δεν έχεις κλάψει πάνω από το φέρετρο Του;
Πώς να νικήσεις τη θλίψη σου, αν δεν πιστεύεις ότι θα αναστηθεί;
Πού να βρεις το κουράγιο να χαρείς για την Ανασταση αν δεν κλάψεις πολύ και πολλές φορές για το θάνατο;
Ποιος θα μας παρηγορήσει όταν κλαίμε για τα φώτα που σβήνουν;
Κι είναι τόσο λίγα αλλά ζεσταίνουν τόσο πολύ, φωτίζουν τόσο ωραία!... Σβήνει ένα φως, σκοτεινιάζει ο τόπος.... Κι είμαστε απαρηγόρητοι γιατί αυτό το φως είναι αναντικατάστατο. Πάει, χάθηκε από τούτο τον τόπο....
΄Ομως γύρω μας ευωδιάζει θυμίαμα κάθε φορά που συλλόγιζόμαστε το σβησμένο φως. Κι αυτό είναι παρηγοριά. Γι' αυτό τώρα θα χαρούμε την Ανάσταση.
΄Οσο βαριές κι αν νιώθουμε πάνω μας τις πλάκες της θλίψης, τόσο βαθιά νιώθουμε την ελπίδα.
Ας κλαίμε... Ξέρουμε ότι η Ανάσταση πλησιάζει.
Αν ο Χριστός Ανέστη, κοντά είναι και η δική μου, η δική σου, η δική του,όλων μας η Ανάσταση.
Δεν είναι συνηθισμένο κλάμα, δεν είναι λογική ελπίδα. Είναι μυστήριο. Τόση θλίψη να κρύβει μέσα της τόση λαχτάρα, τόση σιγουριά - τώρα παρά ποτέ - τόση ελπίδα.
Νιώθουμε μέσα στα πάθη και στην κατάντια μας, να πορευόμαστε " από δυνάμεως εις δύναμιν".
Να προσευχόμαστε με ευχαριστίες κι όχι με αιτήσεις.
Να θλιβόμαστε αλλά όχι να συντριβόμαστε.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Αφιερωμένο στο Στρατή,
που για λίγο φώτισε όμορφα τη ζωή μας
κι έφυγε βιαστικός από το χορό των παιδιών
για το χορό των αγγέλων,
στον Ουρανό.
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
Άλαν Τζόουνς (Θεολόγος)
Ένα από τα προβληματά μας είναι ότι πολύ λίγοι από μας έχουν αναπτύξει μια ξεχωριστή προσωπική ζωή.
Το κάθε τι σε μας φαίνεται να είναι από δεύτερο χέρι, ακόμα και οι συγκινήσεις μας. Σε πολλές περιπτώσεις είμαστε αναγκασμένοι να βασιζόμαστε σε πληροφορίες από δεύτερο χέρι για να μπορέσουμε να ενεργήσουμε.
Δέχομαι ανεξέλεγκτα ο,τι μου πεί ένας γιατρός, ένας επιστήμονας, ένας αγρότης.
Δέν μου αρέσει αυτό.
Είμαι όμως υποχρεωμένος να το κάνω διότι αυτοί έχουν σπουδαίες βιωματικές γνώσεις που εγώ δεν τις έχω.
Πληροφορίες από δεύτερο χέρι για την κατάσταση των νεφρών μου, για τις συνέπειες της χοληστερίνης, και για το πώς τρέφονται οι κότες μπορώ να τις δεχτώ. Αλλά όταν πρόκειται για ζήτημα νοήματος,σκοπού και θανάτου, οι πληροφορίες από δεύτερο χέρι δεν αρκούν.
Δεν μπορώ να επιβιώσω με μια από δεύτερο χέρι πίστη,σε έναν από δεύτερο χέρι Θεό.
Πρέπει να υπάρχει ένας προσωπικός λόγος, μια μοναδική δική μου αντιμετώπιση, αν θέλω να νιώθω ζωντανός
Το κάθε τι σε μας φαίνεται να είναι από δεύτερο χέρι, ακόμα και οι συγκινήσεις μας. Σε πολλές περιπτώσεις είμαστε αναγκασμένοι να βασιζόμαστε σε πληροφορίες από δεύτερο χέρι για να μπορέσουμε να ενεργήσουμε.
Δέχομαι ανεξέλεγκτα ο,τι μου πεί ένας γιατρός, ένας επιστήμονας, ένας αγρότης.
Δέν μου αρέσει αυτό.
Είμαι όμως υποχρεωμένος να το κάνω διότι αυτοί έχουν σπουδαίες βιωματικές γνώσεις που εγώ δεν τις έχω.
Πληροφορίες από δεύτερο χέρι για την κατάσταση των νεφρών μου, για τις συνέπειες της χοληστερίνης, και για το πώς τρέφονται οι κότες μπορώ να τις δεχτώ. Αλλά όταν πρόκειται για ζήτημα νοήματος,σκοπού και θανάτου, οι πληροφορίες από δεύτερο χέρι δεν αρκούν.
Δεν μπορώ να επιβιώσω με μια από δεύτερο χέρι πίστη,σε έναν από δεύτερο χέρι Θεό.
Πρέπει να υπάρχει ένας προσωπικός λόγος, μια μοναδική δική μου αντιμετώπιση, αν θέλω να νιώθω ζωντανός
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
ΑΠOΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
-Την εξουσία διαχειρίζονται ιδιοτελείς ψηφοθήρες ή δελφίνοι αρχηγικών θώκων, έμφοβοι υπάλληλοι - διεκπεραιωτές ξένων συμφερόντων. Δεν υπάρχει παιδεία ικανή να συντηρήσει στους πολίτες κριτική σκέψη και ελεύθερο φρόνημα, έχει «αποδομηθεί» κάθε έρεισμα συλλογικού αυτοσεβασμού".
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
ΕΞΑΙΤΙΑΣ
«Εξαιτίας των τεχνολογικών εξελίξεων, η ελίτ θα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο στις μάζες, κι επειδή η ανθρώπινη εργασία δε θα είναι πλέον αναγκαία οι μάζες, θα είναι περιττές, ένα βάρος στο σύστημα.
-Εάν η ελίτ είναι ανελέητη, μπορεί απλώς ν’ αποφασίσει να εξοντώσει τις μάζες.
-Εάν έχει κάποια ανθρωπιά, η ελίτ μπορεί να χρησιμοποιήσει την προπαγάνδα ή κάποια άλλη ψυχολογική ή βιολογική τεχνική για να μειώσει τον ρυθμό των γεννήσεων έως ότου οι ανθρώπινες μάζες εκλείψουν αφήνοντας τον κόσμο στην ελίτ.
-Ή, αν η ελίτ αποτελείται από ήπιους φιλελεύθερους ανθρώπους, ίσως αποφασίσει να παίξει το ρόλο του καλού ποιμένα για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
-Η ελίτ θα φροντίσει να ικανοποιούνται οι φυσικές ανάγκες των ανθρώπων, να μεγαλώνουν τα παιδιά υπό υγιεινές συνθήκες και να έχουν όλοι οι άνθρωποι ένα χόμπι για να απασχολούνται. Όποιος εξακολουθεί να είναι ανικανοποίητος θα υποβάλλεται σε ‘’θεραπεία’’ για να ξεπεράσει το ‘’πρόβλημά’’ του.
-Φυσικά, η ζωή δε θα έχει κανένα νόημα και οι άνθρωποι θα πρέπει να υποβληθούν σε γενετική ή ψυχολογική μηχανική ‘’θεραπεία’’ για να χάσουν κάθε διάθεση συμμετοχής στις διαδικασίες της εξουσίας ή για να διοχετεύσουν την ορμή τους για εξουσία σε κάποιο ακίνδυνο χόμπι.
-Αυτά τα ανθρώπινα όντα μπορεί να είναι ευτυχισμένα σε μια τέτοια κοινωνία, αλλά είναι βέβαιο ότι δε θα είναι ελεύθερα. Θα έχουν υποβιβαστεί σε κατοικίδια ζώα»...
Αυτή θα είναι άραγε η μοίρα του ανθρώπου; Να υποβιβαστεί σ’ ένα είδος παθητικού «κατοικίδιου» του μέλλοντος, που θα επιζεί χάρη στα εναπομείναντα ίχνη ανθρωπισμού ή στον οίκτο της τότε διαχειριστικής ελίτ;
-Αν είναι έτσι τότε το Οργουελιανό 1984, θα φαντάζει απλώς «περίπατος», εφόσον είναι προτιμότερο να καταλήξουμε μια κοινωνία τυποποιημένων ανθρώπων με μικρότερο γονιδιακό απόθεμα, παρά ανελεύθερα «σκλαβάκια σαλονιού»…
-Ωστόσο το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε ως προειδοποίηση για την τροπή που μπορεί να πάρει η τεχνολογική εξέλιξη, που οι ίδιοι εξαπολύσαμε πριν από χιλιάδες χρόνια. -Ο γράφων αρνείται να δεχτεί τη λογική του «φρανγκεσταϊνικού συνδρόμου», που θέλει τα ανθρώπινα δημιουργήματα να στρέφονται νομοτελειακά ενάντια στον δημιουργό τους.
-Αν και υπάρχει μια πιθανότητα οι χειρότεροι φόβοι μας να πραγματοποιηθούν, ακόμη κι έτσι δεν έχουμε το δικαίωμα να σταματήσουμε την τεχνολογική εξέλιξη. Ούτε και μπορούμε να υπαγορεύσουμε στους ανθρώπους του 21ου αιώνα το τι θα κάνουν.
-Το σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι του μέλλοντος θα αδιαφορούν για τις απόψεις μας, όπως εμείς αδιαφορούμε για τις «πρωτόγονες» απόψεις των ανθρώπων του 19ου αιώνα.
-Όπως και να ‘χει το μέλλον είναι «προγραμματισμένο να είναι επικίνδυνο, γεμάτο προκλήσεις αλλά και τρελά όνειρα. Στο χέρι μας είναι αν ανακαλύψουμε σ’ αυτό τους χειρότερους εφιάλτες μας ή τα ομορφότερα όνειρα μας...
-Εάν η ελίτ είναι ανελέητη, μπορεί απλώς ν’ αποφασίσει να εξοντώσει τις μάζες.
-Εάν έχει κάποια ανθρωπιά, η ελίτ μπορεί να χρησιμοποιήσει την προπαγάνδα ή κάποια άλλη ψυχολογική ή βιολογική τεχνική για να μειώσει τον ρυθμό των γεννήσεων έως ότου οι ανθρώπινες μάζες εκλείψουν αφήνοντας τον κόσμο στην ελίτ.
-Ή, αν η ελίτ αποτελείται από ήπιους φιλελεύθερους ανθρώπους, ίσως αποφασίσει να παίξει το ρόλο του καλού ποιμένα για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
-Η ελίτ θα φροντίσει να ικανοποιούνται οι φυσικές ανάγκες των ανθρώπων, να μεγαλώνουν τα παιδιά υπό υγιεινές συνθήκες και να έχουν όλοι οι άνθρωποι ένα χόμπι για να απασχολούνται. Όποιος εξακολουθεί να είναι ανικανοποίητος θα υποβάλλεται σε ‘’θεραπεία’’ για να ξεπεράσει το ‘’πρόβλημά’’ του.
-Φυσικά, η ζωή δε θα έχει κανένα νόημα και οι άνθρωποι θα πρέπει να υποβληθούν σε γενετική ή ψυχολογική μηχανική ‘’θεραπεία’’ για να χάσουν κάθε διάθεση συμμετοχής στις διαδικασίες της εξουσίας ή για να διοχετεύσουν την ορμή τους για εξουσία σε κάποιο ακίνδυνο χόμπι.
-Αυτά τα ανθρώπινα όντα μπορεί να είναι ευτυχισμένα σε μια τέτοια κοινωνία, αλλά είναι βέβαιο ότι δε θα είναι ελεύθερα. Θα έχουν υποβιβαστεί σε κατοικίδια ζώα»...
Αυτή θα είναι άραγε η μοίρα του ανθρώπου; Να υποβιβαστεί σ’ ένα είδος παθητικού «κατοικίδιου» του μέλλοντος, που θα επιζεί χάρη στα εναπομείναντα ίχνη ανθρωπισμού ή στον οίκτο της τότε διαχειριστικής ελίτ;
-Αν είναι έτσι τότε το Οργουελιανό 1984, θα φαντάζει απλώς «περίπατος», εφόσον είναι προτιμότερο να καταλήξουμε μια κοινωνία τυποποιημένων ανθρώπων με μικρότερο γονιδιακό απόθεμα, παρά ανελεύθερα «σκλαβάκια σαλονιού»…
-Ωστόσο το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε ως προειδοποίηση για την τροπή που μπορεί να πάρει η τεχνολογική εξέλιξη, που οι ίδιοι εξαπολύσαμε πριν από χιλιάδες χρόνια. -Ο γράφων αρνείται να δεχτεί τη λογική του «φρανγκεσταϊνικού συνδρόμου», που θέλει τα ανθρώπινα δημιουργήματα να στρέφονται νομοτελειακά ενάντια στον δημιουργό τους.
-Αν και υπάρχει μια πιθανότητα οι χειρότεροι φόβοι μας να πραγματοποιηθούν, ακόμη κι έτσι δεν έχουμε το δικαίωμα να σταματήσουμε την τεχνολογική εξέλιξη. Ούτε και μπορούμε να υπαγορεύσουμε στους ανθρώπους του 21ου αιώνα το τι θα κάνουν.
-Το σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι του μέλλοντος θα αδιαφορούν για τις απόψεις μας, όπως εμείς αδιαφορούμε για τις «πρωτόγονες» απόψεις των ανθρώπων του 19ου αιώνα.
-Όπως και να ‘χει το μέλλον είναι «προγραμματισμένο να είναι επικίνδυνο, γεμάτο προκλήσεις αλλά και τρελά όνειρα. Στο χέρι μας είναι αν ανακαλύψουμε σ’ αυτό τους χειρότερους εφιάλτες μας ή τα ομορφότερα όνειρα μας...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
